HAKKIMIZDA
Vakfın tarihçesi
1982
geçmişten
bugüne
ZİÇEV
Türkiye’de ilk kez Milli Eğitim Bakanlığı, 1960’lı yıllarda, ilkokullar bünyesi içinde eğitilebilir çocuklar için özel sınıflar açmıştı. Bu sınıflar, 1985 yılında 517’ye ulaşmış ve 6851 eğitilebilir çocuğun eğitim görebileceği bir kapasiteye çıkmıştı. O yıllara kadar zeka düzeyi (IQ) 50’nin altındaki engellilik derecesi tıp sorunu kabul edildiği için eğitim programı dışında bırakılmıştı. (Günümüzde artık zihinsel engellilik IQ dereceleri ile ölçülmemekte ve öğretilebilir ya da eğitilebilir gibi sınıflara ayrılmamaktadır. Ancak bahsedilen yıllarda bu terimler kullanılıyordu.) Türkiye’de ağır zihinsel engelli çocuklar için hem eğitim metotları geliştirilmemiş, hem de eğitimle ilgili kurum ve kuruluşlar oluşturulmamıştı.
Türkiye’de zeka düzeyi (IQ) 50’nin altında öğretilebilir çocukların eğitimi ilk kez, Makbule Ölçen’in Başkanlığındaki “Öğretilebilir Çocukları Koruma Derneği”nin çalışmalarıyla başladı. Makbule Ölçen, 1970 yılında, Derneğin Ankara Sağlık Sokak’taki kiralık binasının bir odasında dört öğrenci ile eğitime başladı. Bu eğitimin amacı, anılan yıllarda, zeka düzeyi 50’nin altında olan öğretilebilir çocukların da eğitim alabilir ve kendi kendilerine yetebilir duruma getirilebileceğini kanıtlamak ve bu eğitimi sürdürülebilir kılmaktı. 5 – 10 yaş grubunda bulunan öğretilebilir çocukların eğitimi kısa sürede olumlu sonuçlar verdi, ailelerde talep artışı yarattı ve eğitim kapasitesi hızlı bir artış gösterdi.
Talep artışıyla birlikte, önce Bahçelievler’de daha geniş bir binaya taşınıldı. 1975 yılında da Etlik semtinde, bahçe içinde harap bir bina satın alınarak kısa zamanda onarıldı ve eğitim kapasitesinde daha fazla artış hızı sağlandı. Eğitim ne kadar erken başlarsa o derece yararlı olur ilkesinden hareketle 1978 yılından itibaren eğitim hizmeti 3 yaş grubundan başlanmak üzere düzenlendi. 1985 yılına gelindiğinde Dernek okulunda 16 sınıfta 152 çocuğa eğitim hizmeti veriliyordu.

Zihinsel yetersiz çocukların eğitimi 18 yaşa kadar sürüyor, daha sonra çocuk eve gönderiliyor, ailede ve çevrede sorunlar yeniden başlıyordu. Çocuğu eğitim alan aileler ise, gelecek endişesine kapılmıştı ve “Biz öldükten sonra çocuğumuza ne olacak?” sorusu sık sık dile getirilmeye başlandı. Ayrıca Ankara’da Derneğin eğitimi hızla sürerken, ülkemizin dört bir yanındaki zihinsel engelli çocuk aileleri acıları ile baş başaydı. Bu sorunlara çözüm bulmak ve zihinsel yetersizlere daha geniş yelpazede hizmet verebilmek amacıyla bir vakıf kurma çalışmalarına başlandı. 1982 yılında da “Zihinsel Engelli Çocukları Yetiştirme ve Koruma Vakfı” kuruldu. Daha sonrasında, benzer nitelikli komşu bina satın alınarak 16 yaş sonrası, gençlik çağına adım atan öğretilebilir çocukların öz bakım eğitimi başlatıldı.

Milli Eğitim Bakanlığı’nın 1985 yılında öğretilebilir çocukları da eğitim programına dahil etmesi, bu yönde Devlet’in ve gönüllü kuruluşların ilgi alanının genişlemesine katkıda bulunan önemli bir adım oldu.
vakfın
kuruluşu
ZİHİNSEL YETERSİZ ÇOCUKLARI YETİŞTİRME VE KORUMA VAKFI, Makbule Ölçen Başkanlığında bir grup gönüllü tarafından 8 Mart 1982’de Ankara’da kuruldu.

Vakfımız;

Bakanlar Kurulunun, 28 Şubat 1987 günlü, 19386 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan kararı ile topluma yararlı vakıflardan sayıldı ve vakfımıza vergi bağışıklığı tanındı. 14 Haziran 2010 günlü Bakanlar Kurulu Kararı ile de “İzin Almadan Yardım Toplama Hakkı” tanınan az sayıdaki sivil toplum kuruluşu arasındaki haklı yerini aldı. 25 Nisan 2014 tarihinde ise T.C. Türk Patent Enstitüsü’nden 2013 13619 marka numarası ile Marka Tescil Belgesini aldı.

Vakıf Senedinde belirtilen amaçlar (Bkz. Hedefler) doğrultusunda yoğun bir çalışma başlatan Vakıf gönüllüleri, 1983 yılında Gölbaşı İlçesinde 155 dönüm araziyi Devlet’ten sembolik ücretle satın aldı. İlk aşamada bir yönetim binası, bir eğitim binası ve bir yatakhane binasından oluşan, otuz gündüzlü, on yatılı öğrenci kapasiteli olması planlanan “Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi”nin yapımı Almanya Büyükelçiliği tarafından finanse edildi ve 1990 yılında işletmeye açıldı. Uygulanan eğitim ve rehabilitasyon sisteminin daha sonra kurulan şubelere ve diğer kurumlara örnek oluşturması amaçlandı.

İkinci eğitim binası hayırsever iş adamı merhum Cevdet Kösemen tarafından yaptırıldı. Mesleki rehabilitasyon ve korumalı iş yerine örnek olarak gerçekleştirilen Ağaç İşleri Atölyesi ile ikinci Yatakhane Binası, düzenlenen gelir getirici sosyal etkinliklerle hayırseverlerimizden toplanan bağışlarla gerçekleştirildi. Atölyenin iç donatım giderleri yine Almanya Büyükelçiliği tarafından karşılandı. İkinci yatakhane binasının yapımı üzerine, ilk yatakhane binası, Kurum Müdürlüğü, bireysel eğitim ve fizyoterapi uygulamaları merkezine dönüştürüldü. Bağımsız yaşama geçiş projesine örnek oluşturan “Demir Ölçen Evi” ise Makbule Ölçen-Dr. Ali Nejat Ölçen tarafından yaptırılarak Vakfa bağışlandı. (Günümüzde bu bina, ZİÇEV Genel Merkez Aile Konseyi tarafından kullanılmaktadır.) Hayırsever iş adamı Önder Cavcav tarafından yaptırılan “Jale Cavcav Fizyoterapi Binası”, yapımı Spor Toto Teşkilat Müdürlüğü ve Vakıfbank tarafından finanse edilen Kapalı Spor Salonu ile Engelliler Parkı ve yapım giderleri Japon Hükümeti tarafından karşılanan prefabrik Eğitim Binası 2006 yılı içinde hizmete açıldı.